دخترک انگلیسی بددهن بااستعداد!

Lilly Allen، دختر جنجالی موسیقی پاپ انگلستان، چند روزیه که آلبوم جدیدش رو منتشر کرده. آلبومی که مدت‌ها هوادارانش رو منتظر گذاشت تا بالاخره در 10 فوریه 2009 اونا رو شگفت‌زده کنه. آلبومی که خیلی از منتقدان، اونو یه کار سطح بالا و بسیار قوی در موسیقی پاپ معرفی کرده‌ن.

لیلی آلن کیه؟
لیلی آلن، دختر  23 ساله‌ی یک کمدین معروف انگلیسی بنام کیت آلن و یکی از جنجالی‌ترین ستاره‌های سالهای اخیره. کسی که بارها خودش رو به صدر اخبار رسانه‌ها و بخصوص نشریه‌های زرد رسونده. فکر می‌کنم کافی باشه اسمش رو به همراه Cannes گوگل کنید تا کاملاً متوجه بشید که این جنجال‌ها به چه خاطر به‌پا شده. مصرف الکل و مشکلاتی که به این دلیل براش بوجود اومده، تا حدی، وجهه هنری آلن رو تحت تاثیر  قرار داده‌ند.
اما از اینها که بگذریم، می‌رسیم به موسیقی لیلی آلن و شهرتی که به اون خاطر دست و پا کرده.

اولین آلبومی که لیلی آلن در سال 2006 داد، کافی بود که لیلی، یک‌شبه راه صدسال رو طی کنه. آهنگ‌هایی مث Smile, LDN , Alfie و چندتای دیگه باعث شدند که او خیلی زود، شخصیت متفاوت خودش رو به دوستداران موسیقی معرفی کنه. این آلبوم که در طول دو سال بعد، جوایز زیادی دریافت کرد به خاطر ترانه‌های انتقادی اجتماعی‌ای  بود که کمتر کسی از زبون یه دختر جوان می‌تونست بشنوه؛ اونهم با آهنگ‌های فانتزی‌ای که در سبک Ska ساخته شده‌بودند.

هرچقدر که جنبه‌های اجتماعی آلبوم اول پررنگ بود، البوم It’s not me, It’s you بیشتر به سمت شخصی شدن متمایل شده. همانند تک‌آهنگ Alfie در البوم  اول که لیلی، وضع اعتیاد برادرش رو به شعر درآورد، ترانه He wasn’t there هم نامه‌ای انتقادآمیز Lily به پدرشه  که خانواده‌شو در کودکی او رها کرد و Back to the Start هم آهنگ آشتی‌کنان لیلی با خواهر بزرگش به حساب میاد.

از بین سایر آهنگ‎های آلبوم، آهنگ Not Fair درباره‌ی یه مرد ایده‎آل تو زندگیه که فقط یه چیز کم داره و خواننده فکر میکنه که این اصلاً عادلانه نیست! قطعه‎ی 22 درباره دختریه که به  30 سالگی رسیده و هنوز نتونسته یه زندگی رضایت‎بخش برای خودش دست و پا کنه و روزها خیلی سریع براش سپری میشن. I Could Say روی صحبت لیلی با دوست‎پسر سابقشه. لیلی آهنگ معروف Smile از آلبوم اول رو برای این پسر خونده بود.

تک‌آهنگ Fear گرچه از دنیای غیرحقیقی‌ای صحبت می‌کنه که آدم‌های توش، موجودات صرفاً مصرف‌کننده هستند، اما در واقع لیلی، دیدگاهی که نسبت به مسائل اخیرش داشته رو برای شنونده‌هاش ارائه می‌کنه. جنجال سال گذشته‌ی Lily Allen در کن و در مراسم افتتاحیه یک فیلم، در یک جمله‌ی این ترانه خلاصه میشه:

I’ll take my clothes off
And it will be shameless
‹Cause everyone knows that’s how you get famous

گرچه به اعتقاد بعضی‌ها، روی صحبتش با  پاریس هیلتون و کارهاییه که براش معروفیت آورده. مدرک اثبات ادعاشون هم این جملات آغاز‌کننده‌ی ترانه‌ست:

I wanna be rich
And I want lots of money
I don’t care about clever
I don’t care about funny

موزیک‌ویدیوی این ترانه، یک کاروان کوچک و رو نشون میده که لیلی با گریمی کودکانه از پنجره به بیرون نگاه می‌کنه و یه‌دونه خرس تدی و چندتا لباس زیر هم کنارش آویزونه. کاروان به یک قصر بزرگ و رنگی تبدیل میشه که خدمتکاران رقصنده ، آماده‌ی سرویس دادن به او هستند؛ جعبه‌های بزرگ کادو که بلند میشن و به دور لیلی شروع به حرکت و جنب و جوش می‌کنند. بادکنک‌های رنگی، شیرینی‌های جورواجور و کلی چیزای دیگه که شما رو میتونن از هر دغدغه‌ای رها کنند…

این ویدیو رو می‌تونید تو این آدرس از یوتیوب ببینید.

به هرحال، به اعتقاد خیلی‌ها، لیلی آلن، یک استعداد مسلم هنری و یک طنزپرداز بالفوه سالیان اخیر موسیقی به محسوب میشه. متن صریح و بی‌پرده‌ی ترانه‌هاش و انتقادهای مستقیم او از وضعیت خانوادگی‌ش در ترانه‌هاش، چیزی نیست که خیلی‌ها از یه دختر 23 ساله انتظار داشته باشند. چهره‌ی کودکانه‌ی لیلی آلن رو که می‌بینید، فکر میکنید که با یه بچه مثبت انگلیسی طرف هستید و یه سبک کودکانه در موسیقی‌ش. البته شاید بخش دوم این حرف تا حدی درست باشه، اما متن ترانه‌های و بی‌ملاحظگی لیلی آلن در استفاده از کلمات تابو در شعرهاش، باعث میشه که یک تناقض عجیب و تا حدی خوشایند رو در آثارش احساس کنید. تناقضی که اساس ترانه‌هاش رو هم تشکیل میده. استفاده‌ی خیلی زیاد از کلمات f دار! Lily Allen رو رسماً به یه خواننده سبک Adult تبدیل کرده . بطور  مثال اسم یکی از ترانه‌های آلبوم جدیدش،F**k you هستش و ترانه‌ی خداحافظی برای جورج بوش! (فوق‌العاده‌ست…تو شنیدنش شک نکنید!) حالا تصور کنید که یه ملودی طنازانه هم روی این ترانه اومده باشه…!! !!)

دانلود کنید
♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫
◄    Fear

♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫

اگر خوشتون اومد، به شدت بهتون پیشنهاد میکنم که کل آلبوم رو دریافت کنید، چون احتمالاً یکی از آلبوم‌های سال رو خواهید داشت.

▒ ▒ ▓ کافه توهم رو از فید دنبال کنید.

برنامه‌ی تفریحات سالم اسفند ماه

نمی‌‎دونم حواس‌پرت شده‎م یا بودم و الان تازه رو شده! اما واسه م عجیبه که چرا خبر این کنسرت‎های دو هفته آینده تو تالار وحدت رو اینجا ننوشتم تا حالا! کنسرت هایی که برنامه شون بگی نگی از زمان جشنواره موسیقی فجر اعلام شده بود و من فقط منتظر بودم که فرصت بشه و برم بلیط بگیرم.

12 تا 14 اسفند، یه گروه دونفره آلمانی میایند و پشت یک عدد پیانو می‎نشینند که دونوازی بنمایند و به قول برگزارکننده کنسرت، کارهایی کنند که همه انگشت به دهن بمانند!

در عین حال هرسه شب قبل از اجرای این گروه در ساعت 9 شب، سه گروه ایرانی به اجرای برنامه میپردازند. شب اول، کنسرت دوئت پیانوی بهاره کمایی و آقای شهیدی که قبلاً هم برنامه داشته‌ند و راجع بهش نوشته بودم.
شب دوم یه گروه آوازی میان روی سن و روی سازها رو با کمک حنجره هایشان سفید میکنند! کار جالبیست ظاهراً!!
شب سوم هم محمدرضا ظریف که برگزارکننده کنسرته، یه دونوازی پیانو و ویولن رو اجرا خواهد کرد (البته خودش پیانو میزنه ولی اینکه کی ویولن دستش میگیره، بی خبریم ازش به جان شما!)

به هرحال تا این لحظه، فروش بلیط ها هنوز در تالار وحدت شروع نشده و اونایی که میخوان بخرن باید از شرکت هنر طلایی ظریف، مستقیماً خرید کنند. کلی هم روی پونزده هزار تومن بلیطش، تخفیف میگیرن: بیش از پنننننج درصد!!! شماره تلفنش رو هم میذارم توی کامنت ها.

ما که گرفتیم… شما را به خودتان واگذار میکنیم!!

▒ ▒ ▓ توهم‎نامه رو از فید دنبال کنید.

به سوی جنوب

اگر یادتون باشه، چندسال پیش یک مجموعه کانادایی از تلویزیون پخش شد به اسم به سوی جنوب که داستان یک پلیس کوهستان کانادا به نام بنتون فریزر که در جستجوی قاتل پدرش به شیکاگو میاد و از طریق کنسول‌گری کانادا با پلیس شیکاگو همکاری میکنه.

این سریال در چهار فصل، تولید و نمایش داده شد  که حدوداً سه فصلش در ایران به نمایش دراومد..
Ray Veccio (ری وکیو) کاراگاه پلیس شیکاگو، همکار Fraser رو بازی میکرد که دو فصل اول و دو فصل دوم با بازیگرهای متفاوتی به روی آنتن رفت. فصل اول که در سال 1994 نمایش داده شد، با معرفی شخصیت فریزر به عنوان یک پلیس دقیق و یک انسان متفاوت که از روش‌های مختص خودش برای گیر انداختن تبهکاران استفاده میکنه و با تبع ویژه‌ی کانادایی‌ش روی تک تک شخصیت‌های آمریکایی داستان تاثیر می‌ذاره. البته در این بین، به خاطر برخورد زیادی جنتلمنانه‌ش خیلی وقت‌ها مورد تمسخر اونها هم قرار میگیره. فرهنگ غالب کانادا، ابزاری میشه برای کنایه  به رفتارهای بعضاً نادرست آمریکایی‌ها و یکی از رشته‌های اصلی داستان. بطور مثال، هروقت که فریزر حرفی میزنه، با تاکید همکارانش روبرو میشه مبنی بر اینکه «اون کاناداییه، هیچ وقت دروغ نمی‌گه!»  و به این شکل، فرهنگ آمریکا و بخصوص شیکاگو رو دست‌آویز تمسخر خودش قرار می‌ده. البته از اونطرف هم سادگی بیش از حد کانادایی بنتون قریزر رو دست می‌ندازه و تو خیلی موقعیت‌ها، اعتماد غیرمنطقی اون رو به کسانی که نمی‌شناسه به نقد می‌کشه.
در این بین، احساسات یکطرفه‌ی زنان مجموعه در قبال Fraser هم، به تازگی و هیجان‌انگیز شدن ماجراها کمک می‌کنه. یکی از کسانی که از ابتدای مجموعه تا آخرین قسمت اون، عشق سیری‌ناپذیر به فریزر ابراز می‌کنه فرانچسکا وکیو، خواهر همکار فریزره که به هرطریق ممکن، سعی در به دست آوردن دل او می‌کنه.  رییس کنسولگری کانادا هم، زنیه که تلاش میکنه با خوی رییس‌مآبانه‌ش، علاقه‌ش به فریزر رو مخفی نگه داره. اما در نهایت بهش دل می‌بازه.  تنها ماجرایی که فریزر، احساسات عاشقانه‌ی عمیق خودش رو بروز می‌ده، یک ماجرای دوقسمتیه که در اون Fraser، تنها عشق زندگی‌ش رو بعد از مدتها بی‌خبری، در شیکاگو ملاقات می‌کنه. دختری که فریزر همیشه تابع قانون، او رو به زندان فرستاد تا دوران محکومیتش رو تموم کنه. و حالا دخترک برگشته تا دوران جدیدی رو با فریزر شروع کنه * .در مجموع، بی‌تفاوتی فریزر در مقابل پیشنهادهایی که بهش میشه و تلاش برای دور موندن از وسوسه‌های اطرافش، نوعی ابهت و پرستیژ به او می‌ده که تا پایان مجموعه ادامه پیدا می‌کنه.

کل مجموعه‌، نمایش آزمونی برای سنجش صداقت و تحمل فریزر در مقابل بی‌عدالتی‌ها و رفتارهای نادرست محیط اطرافشه. حوادثی که به وقوع می‌پیوندند، مجموعه رو چیزی بین یک درام پلیسی و یک مجموعه کمدی ، معلق نگه میداره. ورود روح پدر فریزر به داستان، کمی تخیل رو به اون اضافه می‌کنه. پدری که در زمان حیاتش، توجه زیادی به پسرش نشون نمی‌داده و حالا بعد از مرگش سعی میکنه که وظایف پدریش رو با نصیحت‌های بعضاً بی‌فایده و قابل‌چشم‌پوشیش یا کمک‌های حیاتی انجام بده. تنش بین پدر و پسر در موقعیت‌های مختلف بوجود میاد و مثلاً در یک صحنه، بنتون فریزر با پرسیدن اینکه آیا در دنیای بعد از مرگ، مشاور روانشناس وجود نداره؟! از پدرش، موعظه‌های اون رو مورد نصیحت قرار میده.

نویسنده و کارگردان این مجموعه پل هگیس کارگردان نام‌آشنای فیلم‎ اسکاری تصادف (Crash)ه که خیلی‌هاتون اونو دیدین. البته به ‌سوی‌جنوب از سال 1994 تا 1999 تولید و پخش شد و تصادف مربوط به 2005 میشه. در کارنامه‌ی Paul Haggis، فیلمنامه‌ی دیگر فیلم اسکاری یعنی Million Dollar Baby به کارگردانی کلینت ایستووده. فیلمنامه‌ی دو جیمزباند اخیر ، یعنی کازینو رویال و Quantum of Solace و فیلم دیگر ایستوود «نامه‌هایی از ایوجی‌ما» هم کار دست هگیس هستند. امسال هم فیلمنامه‌ی رستاخیز ترمیناتور رو در نوبت اکران داره.
چیزی که از آثار  پل هگیس می‌شه برداشت کرد، نگرش منتقدانه او نسبت به جامعه‌ی آمریکایی و مشکلات و تضادهای رفتاری‌ایه که تو  اون وجود داره. این نگرش رو می‌شه در به سوی جنوب به وضوح مشاهده کرد.

شاید موسیقی متن فیلم به سوی جنوب، یکی از شنیدنی‌ترین موسیقی‌های مجموعه‌های تلویزیونی باشه. برگرفته از سبک کانتری که موسیقی غالب کوهستان‌های کاناداست، تم اصلی مجموعه هم  در همین سبک ساخته شده. به غیر از آهنگی که در تیتراژ ابتدایی شنیده‌اید، موسیقی پایان فیلم هم بر اساس همون تم با صدای Jay Semeko اجرا میشه.
در طول مجموعه‌ هنرمندان مختلفی، روی قسمت‌های اون ترانه‌های خودشون رو اجرا کرده‌ه‌ن که معروف‌ترینشون سارا مکلکلن (Sara McLachlan) خواننده‌ی کانادایی و Loreena McKennitt هستند.

◄ ♫ تم اصلی به‌سوی‎جنوب (فصل سوم)♫
◄ ♫ تم پایانی (با صدای  جی سیمکو) ♫

*   ♫ Possession با صدای Sarah McLachlan♫

▒ ▒ ▒کافه توهم رو از طریق فید دنبال کنید. ▒ ▒ ▒

داغش کنید #2

یک آهنگی بود از Darren Hayes که دو سال پیش در وبلاگ قبلی‌م معرفی کردم به ااسم Darkness. در مورد این آهنگ اونجا اینطوری نوشته‌بودم:

نکته جالبی که می تونم راجع به این آهنگ بگم اینه که از هر دو جنبه آهنگ (ملودی و تنظیم) و ترانه، می تونه توجه مخاطب رو به خودش جلب کنه، طوری که با ده ها بار گوش دادن هم ازش دلزده نشین. حالا اگه هر دوی این وجوه بتونه شما رو جذب خودشون کنه، احتمالاً این قطعه ی هنری رو به عنوان یکی از مهمترین آهنگ های سراسر عمرتون انتخاب خواهید کرد. متن ترانه، ملغمه ایه از حسرت، عشق، فلسفه و پوچی!

                                                                                                                اینجا

(واقعاً هم بعد از 7 سال، و بعد از هفتصد بار گوش دادن، برام ذره‎ای تکراری نشده)
این اثر، در تقریباً تمام کنسرت‌های بعدی Darren با اجراهای متفاوت تکرار شد. کنسرتی که در سال 2005 در سیدنی برگزار شد، یکی از اونها بود که اوج هنر این خواننده‌ی استرالیایی رو نشون میده و می‌تونین از اینجا ببینید.

از لینک پایین هم می‌تونید اصل آهنگ رو از رپیدشیر دانلود کنید. مربوط به زمانی میشه که هنوز اینترنت نفتی داشتم و ضمناً 4shared رو هم پیدا نکرده بودم! (جالبه که بعد از اینهمه مدت، هنوز از روی رپیدشیر حذف نشده!)

◄♫ دانلود Darkness ♫

از این خواننده تو این وبلاگ، اثر  زیاد شنیده‌ید و خواهید شنید. بنابراین حداقل آثار خیلی کلاسیکش رو گوش داده و بعد زبونم لال از دنیا بروید!

                         ▒ ▒ ▒ توهم‌نامه را از فید دنبال کنید. ▒ ▒ ▒