در وصف “وی پ اون” های دو تومنی

این لنگر صاحب‌زمان…بیشتر از این پایین نیا، بالا بمان!

یه موضوعی که درک‌ نکردنش من رو به شدت آزار میده، اینه که چطوریه که تو مملکت گل و بلبل آزاد در حد مطلق، یه سری آدم پیدا میشن که حساب تو بانک ملی باز کرده‌اند، وی‌پی‌ان VPN به مردم میفروشن، به نام مبارزه با فیلترینگ! اونوقت هیچ کس هم از دولتی‌ها کاری به کار یارو نداره؟؟ میشه اصلاً؟!

اگر کسی پیدا میشه که روشنگری کنه ممنون میشم. جان خودم و خودتون نگین، این “دکونیه که جمهوری اسلامی باز کرده‌ که مردم رو بچاپن”! که اصلاً با منطق جاری در سیاست‌های نظام جور درنمیاد! اونم وقتی این روزها همه‌شون دنبال اینن که لنگر رو تا بیشترین حد ممکن فرو کنن تو اون فیبر بدبخت!

من خودم شخصاً فکر که میکنم (گاهی از دستم در میره!)، میبنم پیش کشیدن دلیلی مثل ردیابی اطلاعاتی مثل یوزر و پسورد و… با استفاده از این سرویس، جواب منطقی‌تری میتونه باشه نسبت به اون بالایی. چون بالاخره شما دارین از یه سیستم واسط استفاده میکنید برای وصل شدن به اینترنت آزاد…حالا اگه ابزار لازم برای هکیدن ملت روی این سیستم فراهم باشه، خوب چه بهتر که بدینوسیله بنمایند ملتی را…..هک!

تا یه جواب قانع‌کننده برسم، باید بگم “مملکته داریم»؟!”

معرفی سایت: اگر آنجا خانه‌ام بود…

برای ما جهان سومی های ناراضی از وضعیت مملکت که سودای ترک موطن و زندگی در ولایات فرنگ را در سر میپرورانند، هیچ چیز بدتر از این نمیشود که کسی بیاید و بگوید که “ما خارجش رو هم دیدیم، هیچ تحفه‌ای نیست!”. اگر آدم اهل منطق باشید، از طرف میخواهید که برای حرفش مدرک بیاورد. حالا اگر طرف، خیلی اهل اینترنت و این حرف‌ها نباشد، یک عذری میتراشد و کلی هم آب و تابش میدهد و تمام… . در این وضعیت، نوبت شماست که از معلومات اینترنتی‌تان استفاده کنید و بنشانیدش پای کامپیوتر و سایت ifItWereMyHome را باز کنید. همین‌طور که هاج و واج و به شدت کنجکاو به صفحه مانیتور نگاه میکند، برایش توضیح بدهید که این سایت، کارش این است که کشور شما را با یک کشور دیگر که طرف “بدش” را میگوید مقایسه میکند و آمارش را تمام و کمال میگذارد جلوی‌تان! بعد هم مثلاً ایران را با کانادا مقایسه کنید و نشانش بدهید که چقدر حرفش نامربوط است!

سایت IfItWereMyHome بصورت پیش‎فرض و از روی IP تان، موقعیت شما را پیدا میکند و ازتان میخواهد که کشور دوم را که قصد مقایسه‌ی آن با محل سکونت خودتان را دارید، انتخاب کنید. بعد بر اساس ده Criteria ی مختلف، تفاوت‌ها را با استفاده از رنگ‌های مختلف به نمایش در‌می‌آورد. مثلاً اگر علاقه‎مند باشید که زندگی در سوئد را با زندگی‌ در ایران مقایسه کنید لیستی به شکل زیر خواهید داشت:

همانطور که دیده‌ میشود، در این مورد خاص، زندگی در ایران 3 نکته‌ی مثبت نسبت به سوئد خواهد داشت که شامل مصرف کمتر برق (و در نتیجه کاهش قابل ملاحظه‌ی مخارج)، هزینه‌های درمانی پایین‌تر،  و مصرف بنزین کمتر خواهد بود.  در عوض، بطور میانگین، حداقل سه برابر درآمد خواهید داشت، نه سال بیشتر عمر خواهید کرد، احتمالاً 50 درصد کمتر در خطر ابتلا به ویروس HIV قرار خواهید داشت و سایر مزایایی که در صورت سوئدی بودن، به شما تعلق میگرفت.

اینها، البته آمارهای کیفی دقیقی نیستند (شاید بصورت کمّی، درست باشند)، اما میتوانند نمایش تقریبی از اختلاف سطح زندگی بین دو کشور معین باشند.

متاسفانه نمیشود از این سایت برای حمایت از کسانی استفاده کرد که میخواهند از مام میهن و خوبی‌های آن دفاع کنند، چرا که در مقایسه با خیلی از کشورهای جهان، ایران، دارای بیشترین پانل‌های رنگی‎ایست که وضعیت نامناسب جامعه را نشان میدهند. مگر اینکه بخواهید “گامبیا” را به عنوان کشور مقایسه، انتخاب کنید! ولی اگر برای همان‌منظوری که در ابتدای پست صحبتش رفت، از اطلاعات این وبسایت استفاده کنید، آنوقت میتوانید مطمئن باشید که طرف مقابل‌تان را بعد از این نمایش، آچمز خواهید کرد! بقیه‌اش با شما!

در همین‎رابطه:

آینه‌ی دق

در ذات ایرانی، یه خصوصیتی هست که عمراً اگه حتی در طول ده بیست قرن‌ آینده هم حل بشه!  این که یک چیزی رو که خوب شروع کرده و به دلایل موجه هم مقبولیت حاصل کرده، بعد از یه مدت آنچنان توش گند میزنیم که بعد از اون مدت، اصلاً با نقطه‌ی شروعش قابل مقایسه نیست. یعنی اگر یکی، یه مدت سر و کارش با یه موضوع نیفته، مشکل بتونه بعد از گذشت یه مدت زمان معین، بشناستش. نمونه‌های روزمره این قضیه که فراوانند. اینترنت هر مملکت هم که آینه واقعیت یک جامعه است، از این قاعده مستثنی نیست. مثالهای این یکی هم به وفور در هر گوشه‌ی این خاک پهِن‌آور (به کسر ‘پ’ و  ‘ه’) یافت می‌شوند. کافی است سرتان را جایی بچرخانید که لایک در آن فراوان است…

دوستیِ خاله گوگله

بعضی از تضادها را می‍شه فهمید، بعضیها رو نه. این که گوگل برداشته یه سایت جستجوی فارسی…ببخشید، پارسی هم به سرویس‌هاش اضافه کرده خُب گیریم خوب! اما این چه جور پشتیبانی از زبان فارسی‌ایه که کلمه‌ی “جستجوی گوگل” ، با یای عربی نوشته شده؟ جداً ضایع نیس؟
بعد هم یکی واسه من فرق بین بخت و اقبال رو، رو اون یکی دکمه‌هه‌ توضیح بده ممنون میشم!

میخوام صدسال تحریماش رو برنداره با این وضع سرویس!

نکن آقاجان! تگ نکن!

دِ نکن برادر من! خواهر من! هی تگ نکن!… اخلاق این بنده حقیر رو سگ نکن!

هرچی ما ایمیلامون رو پاک کنیم، باز فرداش میبینیم که یکی ایمیل زده که فلانی یه عکس از شما رو تو مثلاً  Shoppybag تگ کرده، بیاین عضو بشین. بعد هم که همین کافیه که بری به آدرسش (حالا بماند که نفس کلیک روی لینکی که نمیدونه اونورش چه خبره، کلاً کار نابخردانه‌ایه و کل مفهوم امنیت رو زیر سوال میبره)، در کمال پررویی میگن مثلاً عضو بشو، حسابی هم مجانیه! دیگه همین دیگه… هیچ عکسی که نیست که تگ شده باشی که… فقط یه خالی‌بندی احمقانه‌س واسه اینکه خرت کنن بری عضو شی!  بعد هم که دیگه کاری نداره واسه اونا…برمیدارن به تمام کانکت‌هات ایمیل میفرستن که فلانی شما رو تو فلان عکس کرده…و الی آخر…

از اونجایی که پیشگیری بهتر از درمان است، پیشنهاد میکنم که تگ نکن آقا! تگ نکن!!

ژانر

اینایی که کرور کرور آلبومهای روز رو میذارن تو سایتشون بعد تو همه فیلدها از اسم آرتیست گرفته تا آلبوم و عکس روی جلدش، مشخصات سایتشون رو وارد میکنن!

تازه بعد  شیش ماه هم بساط سایتشون رو جمع میکنن میرن!

سوراخ تحریم!

چیه این که شایع کردن که تو جی میل دیگه نمیشه اکانت ساخت؟ دیروز رفتم یه اکانت بسازم ازم شماره ایران رو خواست. منم موبایلم رو دادم و تائید کردم. سر سه سوت دیدم یه شماره پرایوت زنگ خورد رو گوشی‌م! یه خانوم باشخصیت به صورت خیلی گویا شماره verification رو برام خوند؛ اونم نه یه بار، که دو بار! منم در حالی که فکم رو به زور از رو زمین جمع میکردم عدد رو وارد کردم و ظرف سی ثانیه، کل پروسه‌ی ساخت اکانت تو جی‌میل تکمیل شد!

حالا هی قمپز بیاین که آمریکای جنایت‌کار، کاربرای ایرانی رو تحریم کرده. به کوری چشم حسود و حسد! پوفففف!!

رسانه‌های بی‌مصرف

این چند روزه اخیر، هرجا میری و حرف از ایران به میون میاد، این قضیه سنگسار خانم محمدی، بحث اولیه که پیش کشیده می‌شه. اونچیزی که تو رسانه‌های مخالف دولت و اخبار رسانه‌‌های غرب میخونیم بک طرف، اما سعی کردم ببینم دیدگاه رسانه‌های دولتی نسبت به این مساله چطور بوده. بنابراین به سراغ سه چهار خبرگزاری اصلی مملکت رفتم. مشکل عجیبی که در بیشتر این سایت‌ها مشترکه اینه که هیچ‌کدوم، کادر جستجو  در آرشیو اخبارشون رو در صفحه اول ندارند و فقط باید از طریق لینک جستجو وارد صفحه جداگانه‌ای برای این کار شد. جدای از این موضوع، خیلی از وبسایت‌های ایرانی و بخصوص خبرگزاری‌ها، متاسفانه هنوز از یای عربی به جای ‘ی’ فارسی استفاده می‌کنند، مراقب بودم که هردوی اینها رو در جستجو به دنبال سکینه محمدی لحاظ کنم. بنابراین یکبار سرچ را با املای فارسی و یکبار دیگر با “سکينه محمدي” انجام دادم (دو یای عربی) . نتیجه، اما شگفت‌انگیزه:

1- در سایت فارس‌نیوز

2- Isna.com

3 – Irna.com (این یکی، کادر سرچ رو در سمت چپ صفحه قرار داده)

4 – Mehrnews. وضع سیستم جستجوی مهرنیوز نسبت به بقیه بهتر بود و امکانات بیشتری رو به کاربر میداد. اما نتیجه مشابه بالاست.

5- جستجوگر سایت تابناک، که به نسبت بقیه مستقل‌تر عمل می‌کنه، به شدت کند و ضعیف نشون میده و حداقل در این مورد خاص، برای هر جستجو، سی چهل ثانیه‌ای زمان برد تا نتیجه رو برگردونه. کل خبری که تابناک در مورد سکینه محمدی داشت ، صحبت‌های جواد لاریجانی در مورد اجرای حکم سنگسار بود که اونهم در نوع خودش جالبه! چرا که اگر کسی فقط این سایت رو دنبال کنه، هیچ ایده‌ای در مورد اینکه فرد مذکور چه کسی است نخواهد داشت.

این جستجو رو یکبار دیگه با استفاده از موتور جستجوی گوگل هم برای هرکدوم از سایت‌های بالا تکرار کردم.  تنها تفاوت، این بود که خبرگزاری مهر، خبری ادبی رو در مورد نشریه‌ای که خانمی – احتمالاً – با نام مشابه در اون قلم زده بود، آورده بود!

احتمال اینکه نوع جستجوی من مشکل‌دار بوده باشه و یا سیستم سرچ این سایت‌ها به نوعی ایراد داشته باشه رو رد نمی‎کنم. اما مقایسه‌ای بین نوع پوشش خبری مثل این در رسانه‌های خارجی، رسانه‌های فارسی خارج از کشور و غیردولتی‌های داخل کشور یا این چندسایت یادشده، فراتر از شگفتی‌ایه. عدم انعکاس صحیح اخبار روز ایران و جهان توسط این رسانه‌ها، البته چیزی نیست که برای ما تازگی داشته باشه، اما برای رسانه‌های اینترنتی و با وجود این همه آلترناتیو برای پیدا کردن خبر، برخورد با چنین موضوعی، ناقض تمام اصول حرفه‍‌ای خبرگزاری در تمام سطوح اونه و منابع خبری مثل اینها رو صرفاً به یک مشت رسانه‌ی بی‌مصرف تبدیل می‌کنه که فقط برای خودشون و خوش‌آمد دولتی‌ها قلم می‌زنند.

کافه‌توهم را از فید دنبال کنید