معرفی آهنگ: دی 88

                 sherlockcry meMika_rain

    برای دسترسی مستقیم به جعبه موسیقی، روی این لینک کلیک کنید.
    1 –

Sherlock Holmes Theme :  آهنگ اول نیازی به توضیح نداره. Baker Street Reunion اسم اصلی قطعه‌ست و اثری ماندگار پاتریک گوئرز برای مجموعه تلویزیونی تماشایی شرلوک هلمز. این آهنگ، این مجموعه، نام “جرمی برت” بازیگر فقید نقش شرلوک هلمز و خیابان بیکر، پلاک 221 با هم عجین شده ند.  فراز و فرودهای این آهنگ در نوع خودش کم‌نظیره و تمام مشخصه‌های یک اثر کلاسیک بزرگ رو به نمایش می‌ذاره.

تعداد دانلود : 160 (از 25 نوامبر)

  • لینک آلبوم در آمازون  
  • محض همینجوری: فیلم سینمای شرلوک هلمز از اول ژانویه در سینماهای دنیا اکران می‌شه که بدون شک در وهله اول موزیک پاتریک گوئرز رو کم داره. در مرحله بعد هم هیچ شباهتی با کاراکتری که از شرلوک هلمز می‌شناسیم نداره!

    ×××

2 –  

Crazy Love، آلبو م جدید مایکل بوبله، خواننده‌ی بی‌رقیب Jazz دنیاست که بعد از دو سال و نیم از آخرین آلبوم او، یکی دو ماهیه که به بازار اومده و به شدت موفق عمل کرده. درباره این آلبوم، مختصری در این پست نوشته‌ام . قطعه Cry Me A River اولین قطعه این آلبوم و بازسازی‌ای از آهنگی قدیمی به همین نامه. قبل از Bublé خواننده‌های بسیار زیادی () اون رو بازخونی کرده‌ند که یکی از آخرین اونها سوزان بویل، خواننده‌ای بود که در آخرین سال‌های چهل‌سالگی‌ش به شهرت رسیده. اما نسخه‌ی Michael Buble از نظر تنظیم، کار کاملاً متفاوتی با آثار قبلی به حساب میاد. در واقع برخلاف انتظار، اصلاً به سبک جز ساخته نشده و بوبله، اونو بسیار حماسی، انرژیک و اگرسیو اجرا کرده.

  • تعداد دانلود : 133 (از 5 دسامبر)
  • آهنگ Haven’t met you yet از همین آلبوم، برای کسانی که با جز خیلی میونه‌ای ندارند، می‌تونه پیشنهاد لایف‌تایم باشه! با موزیک‌ویدیوی تماشایی‌ای که می‌تونید اونو از یوتیوب (∆)  تماشا کنید.

×××

    3 – Rain قطعه ای در سبک ترنس از آلبوم جدید Mika ست که فقط محض تنوع در بین آهنگ‌های این ماه قرار دادم!  البته این به اون معنی نیست که آهنگ خوبی نیست. زمانی که این آهنگ به عنوان دومین Single از میکا پخش شد، منتقدان واکنش‌ خوبی به این آهنگ نشون دادند و اون رو مسیری امیدوارکننده برای ادامه‌ی کار این خواننده‌ی 26 ساله دونستند.

    (از 10 دسامبر) تا بحال 104 نفر این آهنگ رو دانلود کرده‌اند.

    ×××

         So damn Josh-Groban-Believe-344514 across

    4 –

So Damn Beautiful: قدیمی‌ترین قطعه‌ای که برای این ماه انتخاب کرده‌م، آهنگ شنیدنی‌ایست از Poloroid؛ گروه دونفره‌ی تقریباً بی‌نام و نشانی که Danielle Rowe خواننده‌ی اونو با تک‌اهنگی که برای مجموعه‌ی Nip/Tuck خوند، به شهرت رسوند. John Horroks عضو دیگر گروه، مدت‌ها قبل از به شهرت رسیدن گروه درگذشت و  کار این گروه کم‌کار رو به انتها رسوند. دانیله، بعداً در قالب نام No Silence به کار خودش ادامه داد.

تعداد دانلود (از 13 دسامبر) : 113 نفر

×××

5 –

 Believe نام تک‌اهنگیه از جاش گروبن که برای  روی انیمیشن Polar Express ساخته شد. مضمون این آهنگ، کریسمسه  و در سال 2006 تونست جایزه بهترین ترانه‌ی فیلم رو در جشنواره Grammy دریافت کنه. این قطعه همینطور نامزد بهترین آهنگ سال در مراسم اسکار 2005 شد. در جدول بهترین ترانه‌های Adult Contemporatry، این اثر به مدت سه هفته در صدر چارت قرار گرفت. قبلاً از Josh Groban،‌ دو آهنگ In her eyes و For Always رو که به همراه لارا فابین و برای فیلم هوش مصنوعی اجرا شده رو برای دانلود معرفی کرد
ه‌ام.

(از 19 دسامبر)  تابحال 92 نفر دانلود کرده‌اند.

6 –

Across the universe: یکی از آهنگ‌های ماندگار بیتلزه که حدود 8 سال پیش توسط Rufus Wainright و برای فیلم I am Sam بازسازی شد. البته این تنها بازخوانی این آهنگ بیتل‌ها نبوده، اما قطعاً یکی از بهترین‌ اونها محسوب می‌شه.  لازم به ذکره که مدتی پیش این اثر، در یکی از اپیزودهای پخش‌شده از فصل اول مجموعه‌ی فلش‌فوروارد هم استفاده شد. دقیقش اپیزود هفتم بود! (به این‌صورت، خدمتتون عارضم که دنبال‌کننده‌ی پست بعدی من در وبلاگ فلش‌فوروارد باشید، که به بررسی آهنگ‌های پخش‌شده در نیم‌فصل اول این مجموعه می‌پردازه.)

(از 25 دسامبر)  تابحال 130 بار دانلود شده.

اونهایی که Sharedهای من رو از طریق گوگل‌ریدر هم دنبال می‌کنند، ممکنه ویدیویی که از این آهنگ ساخته شده و به اشتراک گذاشته‌م رو دیده باشند. یک کار حرفه‌ای سورئال، صدای شنیدنی روفوس وین‌رایت و  بازی شگفت‌انگیز داکوتا فنینگ (که در زمان نقش‌افرینی در این موزیک ویدیو 8 سال بیشتر نداشته) و البته صحنه‌ارایی تماشایی. اگر نشنیده‌اید، قطعاً از دست دادنش جایز نیست!

پیوست» آمار دانلودها تا 25 بهمن.

icon_box-net_36 جعبه‌موسیقی کافه‌توهم رو از فید دنبال کنید.

cafe-icon (2) کافه‌توهم را از طریق فید دنبال کنید.

X-Factor 2009

…پریشب به پایان رسید و طرفداران موسیقی در دنیا رو با یه استعداد فوق‌العاده‌ی دیگه‌ آشنا کرد. Joe McElderly، پسر 18 ساله‌ایه که ره صد‌ساله رو یک‌شبه گذروند و با برنده شدن در رقابت‌ موسیقی X Factor 2009 بریتانیا ، تونست جایزه‌ی 1 میلیون پوندی این رقابت‌ سالانه‌‌ی موسیقی رو از آن خودش کنه. این جایزه البته بصورت سرمایه‌گذاری روی اولین آلبوم برندگان مسابقات هرسال به اونا اهدا می‌شه.

Joe McElderly در فینال مسابقه امسال با کنار گذاشتن Olly Murs و با ترانه‌ی Climb به عنوان برنده مسابقات معرفی شد. ترانه‌ای که چندی پیش با تنظیمی متفاوت در فیلم Hanna Montana اجرا شده بود و اینجا به عنوان اولین آهنگ رسمی برنده‌ی فینال، وارد بازار موسیقی می‌شد. jm

Joe McElderly صدای بسیار باز و قدرتمندی داره. نتهای بالا رو خیلی راحت می‌خونه و وقتی که تو آهنگ‌هاش فریاد می‌زنه، رسماً‌ مو رو به تن همه شنونده‌هاش سیخ می‌کنه! (البته در مقایسه با جذابیت صدای رقیب فینالیست‌ش، شاید در سطح پایینتری قرار بگیره، ما Olly Mars قدرت صدای Joe McElderly رو نداره) Joe در این سری از مسابقات با کمک‌های  Cheryl Cole، که یکی از خوانندگان پرطرفدار موسیقی پاپ بریتانیا و البته یکی از داوران X-Fator هم هست، تونست راه خودش رو در خوانندگی پیدا کنه و البته در مدت 5 ماه پخش سری ششم از این مسابقات، طرفداران بی‌شماری در سراسر بریتانیا پیدا کنه و بیش از دو سوم آرای فینال رو از بین نزدیک به 12 میلیون رای به خودش اختصاص بده.

از جمله آهنگ‌هایی که جو،‌ در رقابت‌های امسال اجرا کرد، "Sorry Seems To Be The Hardest Word" از التون جان، No Regret از رابی ویلیامز، Sway  (مایکل بوبله), Somebody to love (کوئین), She’s out of my life (مایکل جکسون), Could it be magic و Circle of life التون جان و Don’t let the sun از جورج مایکل و التون جان بودند. نکته جالب توجه،‌ همراهی George Michael در این آهنگ آخری روی صحنه‌ی اجرا بود که خیلی به ندرت برای خواننده‌ی دیگه‌ای پیش میاد.

Simon Cowell تهیه‌کننده‌ی برنامه و یکی از چهار داور مسابقات، (و کسی که معمولاً‌ حرف اول و آخر رو می‌زنه)، با توجه به اینکه یکی از مهم‌ترین تهیه‌کنندگان موسیقی در آمریکا هم (یکی از داوران شوی American Idol هم هست) به شمار میاد، قصد داره، جو مک‌الدرلی رو به اونجا ببره تا بازار امریکا رو هم برای او بدست بیاره و از این طریق پسری رو که فقط 18 سال داره، به موفقیت‌های جهانی برسونه.

Climb…by Joe performing after winning X-Factor 2009